HEINRICH HEINE

One of my prefer poets all the epochs! Heinrich Heine

I tried to translate for the first time in my life from German to Albanian language and VOILA! 

Here you are the results! 

Wish a nice week for all of you! 

Mein erster Versuch/Tentativa ime e parë! 

Heinrich Heine 

Der Brief den du geschrieben                       

Der Brief, den du geschrieben,                                                                

er macht mich gar nicht bang;                                             

du willst mich nicht mehr lieben,                                             

aber dein Brief ist lang.                                                           

Zwölf Seiten, eng und zierlich!                                        

Ein kleines Manuskript!                                                       

Man schreibt nicht so ausführlich,                                       

wenn man den Abschied gibt. 

                                                 

Letrën që më shkrove

Letra që më shkrove

nuk më tremb aspak,

ti s`do më, të m`dashurosh 

por letra jote është e gjat´.

Dendur shkruar, hollësisht, plot 12 faqe

si një manuskript i vogël ngjet, 

njeriu nuk shkruan kaq hollësisht

kur lamtumirën jep.

(Robert Shvarc, do të që krenar!) 

WHY BLOG COMMENTS ARE NOT DEAD

Hello there! 

For today I am posting for you friends and readers, a post from another blog. My friend Lisa, has another view about blogs and funs nowadays! 

I agree with her, 100%. 

The difference between our blogs is the number of visitors :) 

On my blog till now the number arrived 2350 visitors! 

Wish a very beautiful day! 

Blogging has changed dramatically since its first years, just like anything else changes these days, but quite differently than anyone had anticipated. While many bloggers and people working with them are still creating content the same way, there are quite a few who have started thinking about paths to get ahead of the changes in the blogsphere. I absolutely admire that. To be on top of current technologies and to brainstorm according tomorrow's possibilities is strongly professional. 

Amongst the ones adapting to changes and trying to establish future wise strategies, there are bloggers who accept that comments in blog posts have decreased dramatically and are often useless to indicate a post's success. It is because of the spread and effect of social media and because of the new content creating possibilities. Likes, shares, thumbs ups, tweets and hashtags seems to be taking over them in no time. 

I have to agree to some degree...

Well, no more than five people have commented on my most popular post of all times (according to Blogger stats).

-Does that mean the rest 3549 readers found the post useless?
I doubt that, as I have tried to answer questions I had myself before starting shopping at Asos. So at least most of them had a few questions answered.

-Did they make it to the end of the post?
Perhaps yes, perhaps not, it's 30 points after all. 

-Did they find it poorly written?
Who knows, English is not my native language and I don't have an editor, so mistakes happen often. 

-Did they click my blog to look for more information?
They could have, but I have not been posting regularly, so it's my fault for not engaging them further. 

-So, why would they not comment?
Frankly, why would they comment? If they came from Pinterest looking for answers, they found them and went away doing their own thing. 

This is something you should expect if you are willing to share free information on internet, so that's why you should love doing it and not feel pissed off when not given back much in return. Even those five comments are enough for me, because two of them thank me for sharing the information, two have questions to ask me and one is a spam promoter.

Now that is a simple example to show you that not a single comment should be taken for grated. If you post about things that catch your eye daily, like a piece of furniture or a newspaper article, most people would have a look and go on. A few might briefly comment phrases such as "Great!", "Cool!", "Wow!", "Awesome!" or some more cool stuff. Only a handful would ask questions or share a personal insight.

But when you blog about issues that are meaningful to most of us, you have more chances to engage with people, make them share their stories and interact with each other. I know many bloggers that are great at this. 

Joanna pops a bizarre question, like "What kind of underwear are you wearing?" and boom! 231 comments. Which is not at all random for her, because her writing is genius. She also asked "Where do you live" and got 773 answers. Not bad huh?

Bri would share a difficult moment of her life and you find 155 girls opening up their own hearts and showing compassion in the comments session.

Mara is a great writer, whose kindness and viewpoint for live, love, marriage have made so many people thank her from their heart in the comments section and share their stories like they were chatting with family. 

There are so many more people who are sharing helpful stuff and creating amazing content. And they deserve all the comments they are getting and more. But it didn't happen overnight and they have worked hard to craft their brand. 

So what about small blogs or special niches? Don't get discouraged. The world does not owe you comments or anything else for that matter. But try to make an impact and touch people in such a way that they would type faster than they can think just to share something with you. 

Make people choose you because the way you make them feel. Make them worry when you're not around. They will comment asking if you're alright. And they will chat and argue with each other, some will insult too but some would pray for you. Is there a better feeling? 

Comments are not dead!

Think of a blog as a plastic yellow in a bathtub. Cute, right? Now imagine that yellow duck in an ocean. You'd not even distinguish it in that infinite space. Blogs are becoming infinite and blog posts are created daily, hourly, every minute that passes by. Be the space to deserve comments and treat each of them as special, because no one owes you their time and kindness.

Also, be the change you want to see! If you don't like comments going away, keep making them. Respond to people leaving you a comment. I love writing a paragraph (or more) when I have something to say. Make genuine connections and say nice things you truly believe. Stand up if something seems wrong, but don't harass anything you don't like.

Because of comments people laugh, cry, feel less alone, make friends, keep in touch, fall in love, get inspired, find out new things, and maybe read someone's first or last comment ever.

How do you feel about comments? Are they going away soon? Should we keep them tight or let them go to welcome something else instead?

                                            Written by Lisa

                                                     VISIT HERE

IS THE BIGGEST PROBLEM!

Nice weekend dear friends and readers!

BOOK-TOUR e-magazine

                                   

                                                                                                (Photo:Ingolf Bohm)

Today friends, you can read my new interview! 

Wish, you speak Greek language, or use translator-google, even will be not the best way, you will be able to read my last interview, by Book-Tour! 

Very happy! 

                                                                   VISIT HERE!

ΔΙΑΒΆΣΤΕ ΠΑΡΑΚΆΤΩ ΦΊΛΟΙ ΜΟΥ, ΤΗΝ ΝΈΑ ΜΟΥ ΣΥΝΈΝΤΕΥΞΗ! 
ΌΜΟΡΦΗ ΜΈΡΑ ΣΑΣ ΕΎΧΟΜΑΙ!

Σύντομο Βιογραφικό

Η πρώτη λογοτεχνική απόπειρα της Juliana Janku κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Χρυσαλίδα με τίτλο: "Παραμύθια από το σεντούκι της γιαγιάς", μια συλλογή λαϊκών παραμυθιών από την Αλβανία. Από μικρή ηλικία έδειξε ιδιαίτερο ζήλο για το γνωστικό αντικείμενο της λαογραφίας. Πριν από κάθε συγγραφικό της εγχείρημα τηρεί απόλυτα το τρίπτυχο μιας επιστημονικής έρευνας –εξετάζει, καταγράφει, ταξινομεί. Ζει μεταξύ Αθήνας και Βερολίνου. Την περίοδο αυτή βρίσκεται στη Γερμανία για το δεύτερο υπό έκδοση παραμύθι της.

Ενότητα 1^η: Εκ των έσω

Ποια παιδική σας ανάμνηση παραμένει ανεξίτηλη;

Η απάντησή μου είναι απλή: το μόνο πράγμα που παραμένει ανεξίτηλo είναι η στοργή που έλαβα τόσα χρόνια. Από τους προγόνους, την προγιαγιά, τον παππού και τη γιαγιά μου Αντωνέτα -ζει ακόμη και συνεχίζει να μου δίνει αγάπη με έναν τρόπο που μόνο οι γιαγάδες ξέρουν.
Σ' αγαπώ πολύ γιαγιάκα μου γλυκιά!
 

Και ως ενήλικη; Τι είναι αυτό που συχνά πυκνά ανασύρετε στη μνήμη σας και αποτελεί πάντα ένα καλό εφαλτήριο για το μέλλον;

Είναι τα εφόδια που μου μεταλαμπάδευσε η οικογένειά μου, ένα κράμα συναισθημάτων από αγάπη, ηρεμία, γαλήνη… Μόνο έτσι δεν θα φτάσει κανείς ποτέ να πληγώσει κάποιον.
 

Εκλάμψεις, αναλαμπές; Συνήθως με ποιον τις μοιράζεστε;

Τις στιγμές αυτές τις μοιράζομαι πρώτα απ' όλα με την οικογένειά μου και έπειτα με φιλικά πρόσωπα, τα οποία βρίσκονται δίπλα μου σε κάθε μου βήμα! Τους ευχαριστώ εγκάρδια.
 

Ο άνθρωπος, ανέκαθεν, ως οντότητα ζει ανάμεσα σε πειρασμούς. Ασπίδες έχουμε;

Επηρεάστηκα κάποτε, έχω όμως να μοιραστώ μαζί σας το εξής: Όσες φορές ακολούθησα ένα ξεχωριστό μονοπάτι, στο ξέφωτό του ξεπρόβαλλε ένα καλύτερο μέλλον. Ο οδηγός ήταν η ίδια η ψυχή μου, το βάθος μου, το αλάνθαστο ένστικτό μου, κάτι που δεν γνώριζα πως είχα, αλλά στις δύσκολες καταστάσεις, ως δια μαγείας, υποσυνείδητα το ακολουθούσα πιστά. Παροτρύνω τους αναγνώστες να ακούν τη φωνή της ψυχής, μόνο έτσι θα καταφέρουν να βρουν το σωστό δρόμο που οδηγεί στην απόλυτη ευτυχία.
 

Τι σας προσγειώνει απότομα;

Δύσκολη η ερώτησή σας! Απότομα προσγειωμένη νιώθω όταν κάτι έρχεται απροσδόκητα, βεβιασμένα. Μπορεί όμως να με προσγειώσει ακόμη και μια κακοπληγωμένη λέξη, μια συζήτηση, μια απότομη κίνηση... 

Δώστε μου ένα λόγο για ν’ αγαπήσει κανείς τη μέρα.

Η αναπνοή, εκεί που η ζωή ξεκινά και παίρνει διαστάσεις, χτίζει όνειρα, νιώθει, αγαπά, με λίγα λόγια "ΖΕΙ"... 

Σε ποια εποχή συναντάμε την αληθινή Juliana, όπου συμμετέχουν σε αυτό που ζει όλα τα μέρη του σώματος (σώμα, μυαλό, ψυχή); 

Θα βρείτε την ολοκληρωμένη Juliana στο γενέθλιο μήνα της: Η άνοιξη είναι η εποχή που το σώμα, η ψυχή και το μυαλό γίνονται ένα!
Το χρώμα, τα λουλούδια, ο αέρας, όλα ανθίζουν, αναζωογονούν όχι μόνο τη φύση αλλά κι εμένα. 

Ποια είναι η ραχοκοκαλιά της ζωής;

Η λογική μου με οδηγεί μόνο σε ένα πρόσωπο που μπορώ και θεωρώ απόλυτα πως είναι για μένα η ραχοκοκαλιά της ζωής και αυτό ονομάζεται Mητέρα!
 

Ενότητα 2^η: H τέχνη της γραφής

Από τα είδη του λόγου, ποιο σας συγκινεί/συναρπάζει  περισσότερο;

Η κλασική λογοτεχνία πάντοτε με απορροφά, περιπλέκομαι στα δίχτυα της, με κάνει να αισθάνομαι πως ζούσα πραγματικά εκείνη την εποχή σε κάποια άκρη της γης, κάπου τριγύρω στην Ευρώπη. Δεν μπορώ όμως να μην εκφράσω την αδυναμία μου, όπου χρόνο με τον χρόνο γιγάντωνε χάρη στις αγαπημένες μου γιαγιάδες και αφορά την παράδοση, την κουλτούρα ενός λαού -τα παραμύθια, τις παροιμίες, τα ήθη και έθιμα του εκάστοτε τόπου. Αυτό είναι ένα κομμάτι που μου αρέσει να ασχολούμαι, να πλέω στα βαθιά νερά της Βαλκανικής και πιο συγκεκριμένα της Αλβανικής Κουλτούρας.

Υπάρχει λογοτεχνικός ήρωας του οποίου το γραφτό της μοίρας θα αλλάζατε;

Θα ήθελα να αλλάξω τη μοίρα μου! Είμαι και εγώ ένας λογοτεχνικός ήρωας, για τον οποίο δεν γράφτηκε ως σήμερα ένα βιβλίο. Είμαι ο λογοτεχνικός ήρωας της ίδιας μου της ζωής! Σίγουρα μετά από χρόνια θα γυρνώ το κεφάλι πίσω και θα πω: ακόμη και να είχα μια δεύτερη ευκαιρία, πάλι δεν θα άλλαζα τίποτα από όλα όσα έζησα... Αυτό είναι συνήθως το τέλος ενός προσωπικού βιβλίου που μόνο εμείς οι ίδιοι μπορούμε να διαβάζουμε!
 

Η γραφή απαιτεί πειθαρχία ή λειτουργεί αυτόματα;         

Η γραφή είναι μια μορφή έκφρασης ενός εσωτερικού κόσμου και πειθαρχείται μόνο από την ίδια την ψυχή. Προσέξτε την πινελιά που ο καθένας βάζει μέσα από τις γραμμές ενός βιβλίου, μια σελίδας, έστω και μιας παραγράφου -θα νιώσετε αυτό που ονομάζουμε στη λαϊκή γλώσσα: το αλατοπίπερο. Βαπτίζει δηλαδή αυτό στο οποίο αναφερόμαστε ως διαφορετικό, απίστευτο, ασύγκριτα μοναδικό.
Εάν το γράψιμο απαιτεί πειθαρχία, σημαίνει πως ο εσωτερικός κόσμος (αναγκαίος για την πνευματική μας ολοκλήρωση) έχει πεθάνει μέσα στον ίδιο τον άνθρωπο. Η γραφή λειτουργεί αυτόματα και ανεξάρτητα.  

Επιλέγετε ένα καλοξυσμένο μολύβι ή μια καινούργια γραμματοσειρά ενός πολυμέσου, για να ζυμώσετε το χρόνο, τον τόπο, τους ήρωες ως πρώτη επαφή με τη σελίδα;            

Ακολουθώ διαφορετικά βήματα ανάλογα με το είδος του γραπτού λόγου: Ποίημα, άρθρο, παραμύθι ή μια νουβέλα. Ύστερα από περισυλλογή και συναίσθημα αρχίζω πρώτα να καταγράφω αυτό που η καρδιά και το μυαλό συμφώνησαν να διηγηθούν σε μια σελίδα χαρτιού, ώσπου να φτάσει σε μια σελίδα στον υπολογιστή! Τη σκυτάλη παίρνουν οι σκέψεις.

Ας π(ι)ούμε μαζί έναν αγαπημένο σας στίχο/φράση/απόσπασμα από την εγχώρια ή παγκόσμια λογοτεχνία.

Η ανεξαρτησία της σκέψης, είναι η πιο αριστοκρατική περηφάνια!
Ανατόλ Φρανς (Ζακ-Φρανσουά Τιμπώ)
 

Ενότητα 3^η:  Μια φράση ασυμπλήρωτη

(Ένα μικρό λογοπαίγνιο με αφορμή τον τίτλο βιβλίου «Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις» του  Δρ. Φελίτσε Λεονάρντο Μπουσκάλια)

Να ζεις, να αγαπάς, να μαθαίνεις και να ελπίζεις πως… μια καινούρια μέρα θα έρθει να πραγματοποιήσει τα όνειρά σου, να φέρει φως στη ζωή σου. Εσύ σαν ένα όμορφο μπουκέτο δωρισμένο από τη μητέρα φύση πρέπει να δεχτείς απλόχερα αυτό που τόσο επιθυμούσες, χωρίς να ξεχάσεις τον προορισμό σου και το χρέος σου ως άτομο προς την ανθρωπότητα! Είμαστε όντα που γεννηθήκαμε για να ζούμε, να αγαπάμε και να ελπίζουμε σε κάτι το οποίο δεν ξέρουμε αλλά το μαθαίνουμε, σε ένα μέλλον, που σύντομα θα μας συναντήσει!
 

Υ.Γ. Οι ταινίες κρύβουν μέσα στη συντομία τους μεγαλειώδεις πανανθρώπινες αξίες. Υπάρχει κάποια την οποία, από πλευράς σεναρίου, μας παροτρύνετε να δούμε;            

Προτείνω την ταινία "Ο άγγλος ασθενής" με πρωταγωνιστή τον Ρέιφ Φάινς. Είμαι σινεφίλ και η λίστα δεν θα τελειώσει ποτέ. Θεωρώ πως πρέπει να υποστηρίζουμε το Ευρωπαϊκό Σινεμά πιο “δυνατά”, αφουγκράζομαι πως έχει ακόμα πολλά να μας δείξει! 

www.julianajanku.blogspot.co.uk

PUBLIC STORE

Dear friends and readers, here you are some pictures from the second presentation of my book, in Athens. 
I feel so proud of me, reached my aim, present my book in the heart of Athens, hosted by Public. 
15 Albanian fairy tales told by her grandmother Antoneta and grand-grandmother keeping the memories of family oral tradition alive.
(Pictures from the presentation of the first book).
Below you will read in Greek language, a short introduce about me and my book! 
Thank you friends, you support me! 
Yours Juliana

                                                                                                     (Dimirtis Prousalis - Storyteller) 
Τα τελευταία χρόνια, η μελέτη και η καταγραφή των λαϊκών ιστοριών, των θρύλων και των παραμυθιών απασχολεί ευρύτερα τους ερευνητές, αλλά και όσους με αγάπη, ευαισθησία και νοσταλγία βλέπουν να χάνονται στη λήθη του χρόνου οι ιστορίες και τα παραμύθια της γιαγιάς, που τους συντρόφεψαν, τους ανάθρεψαν και σημάδεψαν την παιδική τους ηλικία.
Η Ιουλιάνα Γιάνκου, η συλλογέας αυτού του υλικού, ως ανήσυχο πνεύμα, διέβλεψε την αξία των παραμυθιών αυτών, αλλά και τον κίνδυνο να χαθούν και να ξεχαστούν στο πέρασμα του χρόνου και κατέγραψε 15 λαϊκά Αλβανικά παραμύθια, ειπωμένα από τη γιαγιά της Αντωνέτα και την προγιαγιά της Φωτεινή, κρατώντας έτσι τις μνήμες της οικογενειακής προφορικής παράδοσης ζωντανές. Το σεντούκι με τα παραμύθια, λοιπόν, ανοίγει... 

                                                                                                    ( A. Mpiranthitou - Storyteller)

                                                                                                      (Anna Giankou - Storyteller) 

                                                                    (Loukia Sougia - Storyteller)